کد مطلب:141553 شنبه 1 فروردين 1394 آمار بازدید:241
نامگذاری بتها
پاره ای از این بت ها را «انصاب» می گفتند. اینها قطعات صاف و بی شكلی بودند كه گاه به چوب، طلا و نقره... ساخته شده بودند و مردم آنها را از حرم بر می داشتند و برای پرستش به همراه می بردند. [1] .
اما «اوثان»، سنگ های پر نقش و نگاری بودند كه مورد پرستش قرار می گرفتند كه «(انما اتخذتم من دون الله أوثانا مودة بینكم فی الحیاة الدنیا) [2] ؛ تنها شما بتها را به عنوان اوثان به غیر خدای تعالی به پرستش گرفتند تا كه موجب مودت بین شما در زندگی دنیا شود.» آری، آنان به اشتباه بت ها را موجب محبت و مودت بین خود قرار می داده اند.
«لات» سنگ سفیدی بود كه آن را مادر خدایان دانسته، می پنداشتند كه از جنس زن خداست. [3] این بت را قریش پرستش می كردند، و معبدش نزدیك طائف بود. «منات» دیگر دختر خدای بود، آن را خدای سرنوشت و پروردگار اجل و مرگ می پنداشتند. معبدش بین مكه و مدینه قرار داشته است.
«عزی» بت دیگر قریش و دختر دیگر خدای و مورد پرستش خاص بود. «هبل» پروردگار رسیدگی به مسافران و كاروانیان بود. در یك كلام، «جزیرة العرب» آكنده از خرافات، الهه ها، بت ها، اصنام و اوثان شده بود [4] و تنها قدرت الهی می توانست
زنگارهای چندین و چند ساله را از دل و جان آن بت پرستان خرافه جوی بزداید.
اما «اوثان»، سنگ های پر نقش و نگاری بودند كه مورد پرستش قرار می گرفتند كه «(انما اتخذتم من دون الله أوثانا مودة بینكم فی الحیاة الدنیا) [2] ؛ تنها شما بتها را به عنوان اوثان به غیر خدای تعالی به پرستش گرفتند تا كه موجب مودت بین شما در زندگی دنیا شود.» آری، آنان به اشتباه بت ها را موجب محبت و مودت بین خود قرار می داده اند.
«لات» سنگ سفیدی بود كه آن را مادر خدایان دانسته، می پنداشتند كه از جنس زن خداست. [3] این بت را قریش پرستش می كردند، و معبدش نزدیك طائف بود. «منات» دیگر دختر خدای بود، آن را خدای سرنوشت و پروردگار اجل و مرگ می پنداشتند. معبدش بین مكه و مدینه قرار داشته است.
«عزی» بت دیگر قریش و دختر دیگر خدای و مورد پرستش خاص بود. «هبل» پروردگار رسیدگی به مسافران و كاروانیان بود. در یك كلام، «جزیرة العرب» آكنده از خرافات، الهه ها، بت ها، اصنام و اوثان شده بود [4] و تنها قدرت الهی می توانست
زنگارهای چندین و چند ساله را از دل و جان آن بت پرستان خرافه جوی بزداید.
[1] مائدة، آيه 90.
[2] عنكبوت، آيه 25.
[3] نجم، آيه 21.
[4] فروغ ابديت، ص 44-45.